Frischzelln-Kur in de Bodwann‘

Dorüm heff ick mi gau noch ’n poor Knackwuss‘,’n poor Frankfurter oder Wiener as man ook seggt, ut’n Supermart mitnohm. De wull ick mi denn in’t Huus mit ’n beten Semp wechneihn.

Nu harr mien Madam mi overs noch wat vun’t Meddageeten trüchstellt. Dat hett mi düschti freut. So heff ick de Knackwuss‘ in’t Köhlschapp packt. Un dor heff ick ehr denn erstmol liggen loten. Dor kunn ehr je ook nix passeern, in’t Köhlschapp blifft je allns frisch – heff ick dacht.

Dat weer overs gor ni so. No twee Doog hebbt de Dingers ganz knitteri un falti utsehn un se weern so labberi, dat ick överhaupt keen Appetit mehr op ehr harr.

Ick wull ehr jüst wechsmieten, dor reep mien Fruu dormang, de dat mittkreegen hett: „Nä, smiet ehr ni wech! Hau ehr in hitted Woter, denn sünd se werr good.“

Tscha, vörstelln kunn ick mi ni, wat se dor seggt hett. Liekers heff ick ’n Putt ut‘ Schapp wöhlt, un dormit op’n Herd Woter warm mokt. Un in dat hitte Woter heff ick de labberige Wuss‘ denn so’n beten skeptisch rinsmeeten. Jo, un denn fung ick ook al bald dat Staun‘ an: No ni mol fief Minuten, hebbt de Dinger so schmuck un drall utseh’n, as weern se jüst op de Welt kom‘.

Dösig, in’t Köhlschapp wurrn se old un schedderi utsehn. Overs in’t hitte Woter sehn se mitmol richti frisch un safti un twindi Johr jünger ut. Harr man mi vörher froogt, denn harr ick tippt, wat dat sick genau annersrüm verholn wurr.

Över düsse regelrecht magische Verwannlung heff ick an nästen Morn in de Bodstuuv noch nodacht. As ick mi nöömli in’t Adams-Kostüm in‘ Speegel bekeeken heff, dor fulln mi so’n poor Parallel’n to de Wuss‘ op, as ick ehr ut‘ Köhlschapp holt heff. An un för sick wull ick in den Momang je duschen.

Overs denn heff ick noch mol kort överleggt un mi doch leever hitt‘ Woter in de Bodwann inloten. Denn ’n günstigere Frischzelln-Kur kann man je gor ni kriegen...

In düssen Sinn